บทที่ 89 บทที่ 50 ข้าไม่รู้ว่าจะให้อภัยหรือเพียงแค่ชินชา

บทที่ 50  ข้าไม่รู้ว่าจะให้อภัยหรือเพียงแค่ชินชา

คืนนั้นหลี่อินนอนไม่หลับแม้แสงจันทร์จะอ่อนโยนแม้ลมหายใจของคนทั้งเมืองจะเงียบสงบแต่นางกลับรู้สึกเหมือนกำลังตกอยู่ในห้วงบางอย่างที่ไม่มีชื่อเรียก

เสียงไม้ไผ่กระทบกันหน้าบ้านดังเบา ๆ กลิ่นข้าวต้มที่เขาทำให้ก็จางหายไปแล้ว

แต่ความรู้สึกในอกกลับไม่ยอมเลื...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ